Qədim Misir din adamları, xalqın dini inanclarından sui istifadə edərək zənginləşirdi. Bu zənginlik və güc o hala gəlmişdi ki, fironlar belə bəzi dövrlərdə din adamları ilə bacarmaqda çətinlik çəkirdilər. Misir xalqının hamısı eyni inancda olmadığı şübhəsizdir. Bəzi dövrlərdə necə isə məzarlar tapılıb soyulmuş, mumiyalar yerindən çıxarılaraq dağıdılmışdır. Öldükdən sonra tanrıların arasında olacaqlarına inanan fironlar, öz cəsədlərini də qoruya bilməmişdilər. İyirminci əsrin əvvəllərində, bir çox mumiya oğurlanaraq muzeylərə aparılmışdır. Açıq aşkar ölü ticarəti edilmişdir, ancaq maraqlılar üçün qeyd edək ki, satılan mumiyaların hamısı çox da qədim deyil. Qızmar səhraların qumu cəsədləri bir neçə ildə qurudaraq mumiyalanmış kimi göstərməkdədir. Qədim Misir dövrü ilə heç bir əlaqəsi olmayan bəzi cəsədlər qızmar qumlardan götürülərək lentlərlə sarılıb satılmışdır.

 

 

Firon II Ramzes, bir gecə yuxusunda böyük bir atəş görür. Qüdsdən çıxan atəş böyüyərək Misirə yaxınlaşır və İsrailoğullarının evlərindən başqa digər evləri yandırır. Firon, röyasını təbircilərə danışdıqda, onlardan İsrailoğullarından çıxan bir insanın Misirdə qurulan intizamı pozacağını öyrənir. II Ramzes, İsrailoğullarının bundan sonra doğulacaq bütün oğlan uşaqlarının öldürülmələrini əmr edir. Bu əmrlə minlərlə uşaq öldürülür. İsrailoğulları arasında çıxan bir xəstəlik də yayılmış bir çox yeniyetmə kişini öldürmüş və qadınlar dul qalmışlar. Bu da İsrailoğullarının əhalisini xeyli azaltmışdı. İsrailoğullarından bir ana yeni doğulan uşağını fironun adamlarından xilas etmək üçün bir səbətin içinə qoyaraq Nil çayına buraxır. Çay, fironun sarayının yanından keçirdi. Çayın üstündə axıb gedən səbətin içindəki körpəni görürlər və götürüb fironun yanına gətirirlər. Bu körpə Hz. Musa (əs) idi. Firon, xanımının israrlı ricasından sonra bu uşağı öldürməkdən yayınır və onu sarayında böyüdür. II Ramzes illərdən sonra onu birtəhər edəcək insanı sarayı böyütdüyünün fərqində deyildi. Yuxusunun təbirini etdirmiş, başına gələcəkləri də öyrənmiş və qorxmuşdur. Bildiyinə baxmayaraq mane ola bilməmişdi. Qurduğu intizamı dağılmış, Hz. Musa (əs) ilə mübarizə nəticəsində ölmüşdür.

 

 

 Misir, ətrafı səhralar əhatə olunmuş bir ölkədir. Nil bu ölkənin həyat damarı kimidir. Həyat sanki bu çayın ətrafında formalaşır. Çayın daşmadığı illərdə böyük qıtlıq müşahidə olunur. Nilə olan ehtiyacdan hər halda Misir xalqı vaxt keçdikcə onu ilahlaşdırmışdır. Misirin Müsəlmanlar tərəfindən idarə olunduğu dövr idi. Amr bin As Misir valisi idi. Bir gün yerli xalqdan bir qrup valinin yanına gəlir. "Ey komandan! Bizim Nil çayı üçün qədimdən bəri adətimiz var. Onu etməsək çay daşmaz. Bunun da nəticəsində quraqlıq olar.” - deyirlər. Vali, "Bu adət nədir?” deyə soruşdu. Onlardan biri isə belə cavab verdi: "Biz iyun ayının on ikinci günü, bakirə bir qızı ana və atasını razı etdikdən sonra götürüb onu bəzəyərik. Sonra da onu Nil çayına atarıq” – deyir. Bunu eşidən Amr bin As, "İslamda belə bir şey yoxdur. Bizim dinimiz bu cür batil şeyləri ləğv etmişdir” deyib belə cani bir adətə icazə vermir. Misirdə bu yanlış adət beləliklə dayandırılır. Bu adət çox qədimdən var idi və bəlkə nə qədər məsum insanın ölməsinə səbəb olmuşdu.

 

Mənbə - Tarixdən Qəribə Həqiqətlər, Rəmzi Çavuş, İstanbul, 2006