Belə qərara gəldim ki bu bölməyə bəzi kitablardan maraqlı hissələr yerləşdirim. Və sizdə oxuyub rəy bildirəsiz Yəni yıxıb sürüyəsiz. Təbii ki sizin üçün maraqlı olsa. 
Добавлено (02.Aprel.2010, 04:16)
---------------------------------------------
Yaradılış
Allah öz mahiyyətindən ruhu ayıraraq onu Gözəlliyə bələdi. Ona bol hüsn və xeyir bəxş etdi.
Ona səadət piyaləsini uzadaraq söylədi: “Keçmişi və gələcəyi unutmayınca bu piyalədən içmə, səadət yaşadığın andan başqa bir şey deyil.”
Və O, ruha kədər piyaləsini də verdi həmçinin də söylədi: “İç ondan və həyat sevinclərinin mənasını anlarsan.”
Və Allah onun içinə fiziki məmnunluğun ilk nəfəsi dəyincə yoxa çıxan məhəbbət və ilk tərifli söz eşidincə qeyb oan şirinlik toxumları səpdi.
Və O, ruha göy müdrikliyi endirdi ki, onu həqiqət yollarına yönləndirsin.
Onun ürəyinin dərinliyinə Göz yerləşdirdi ki, görünməyəni görə bilsin.
Ona hər şeyə qarşı həssaslıq və xeyirhaqlıqla yanaşmaq qabiliyyəti verdi.
Və ona mələklərin, göy qurşağının titrəməsindən toxuduqları ehtiras paltarı geyindirdi.
Sonra isə onun üzünə çaşqınlıq pərdəsini – səhərin müjdəçisi işığın kölgəsini saldı.
O, Hiddət sobasından od, cəhalət səhrasından külək, mənəmlik sahilindən qum və qərinələrin ayağının altından torpaq götürərək insanı yaratdı.
Və ona kor bir güvvə bəxş elədi ki, partlayanda onu ağılsızlığa sürükləyir. Yalnız ehtirasların həyata keçməsi ilə sönür.
Sonra ona həyat verdi- ölümün kölgəsini.
Güldü, ağladı. İnsana qarşı sonsuz məhəbbət və mərhəmət hiss elədi …və onu öz rəhbərliyi altına aldı.
Cubran Xəlil Cubranın “Göz yaşı və təbəssüm” kitabından.
Добавлено (02.Aprel.2010, 21:16)
---------------------------------------------
Bir qoca yemir-içmir, böyük çətinliklərə qatlaşaraq pul yığır və ev alır. Evi aldığı ilk gün “Evim mənim sən mənim illərdir çəkdiyim əziyyətin bəhrəsisən. Ömür boyu sənin üçün işləmiş, həyatımı tükətmişəm. Ona görə səndən bir xahişim var. Heç olmasa yıxılmazdan əvvəl mənə xəbərdarlıq et ki, ehtiyatımı görə bilim” ,- deyə səslənir. Evdən isə heç səs çıxmır, qocada bunu razılaşmanın ifadəsi kimi anlayır.
Bu anlaşmanın üstündən bir il keçir. Bir gün pəncərə tərəfdəki divar çatlayır. Qoca ora mala ilə sement vurur. Sonra qapı tərəfdəki divar çatlayır. Qoca orayada sement vurur.
Bu minvalla illər keçir bir gün qoca işdən evə gələndə evin dağıldığını görür. Gördüyü mənzərə qarşısında çox üzülür və evin xarabalığına “Ay evim, axı demişdim sənə, yıxılmamışdan əvvəl mənə xəbər edərsən”, -deyə səslənir. Elə bu zaman xarabalıqdan belə bis səs yüksəlir: “Nə edim, ay qoca. Nə vaxt ağzımı açdım ki, sənə xəbərdarlıq edim, sən də bir mala sementlə ağzımı qapadın. Nəticədə də belə oldu”
Ə. əliyevin "Müvəffəqiyyətə gedən yol" kitabından.
